Po krótkim przedstawieniu życiorysów obu Panów radni jednogłośnie zdecydowali o nadaniu zaszczytnych tytułów.W imieniu Bolesława Wolskiego tytuł Honorowego Obywatela Pionek odebrał jego syn.

Z życiorysu Bolesława Wolskiego

Bolesław Wolski urodził się w Janowcu 7 listopada 1888 roku. Pochodził z ubogiej rodziny w związku z czym nie miał warunków do kształcenia się. W Janowcu ukończył szkołę podstawową i pobierał pierwsze lekcje muzyki u kościelnego organisty.

W 1913 roku skończył studia w Warszawskim Instytucie Muzycznym w klasie profesora M. Surzyńskiego. Studiował razem m. In. Z Anatolem Więckowskim, który w późniejszych latach został kapelmistrzem orkiestry wojskowej i dyrektorem szkoły muzycznej w Radomiu. W tym czasie utrzymywał się grając w kawiarniach i restauracjach. Po ukończeniu Instytutu został powołany do rosyjskiego wojska i jako kapelmistrz zawędrował do Saratowa, Carycyna, Stawropola, W Carycynie był profesorem muzyki w pierwszym Carycyńsko-Aleksandryjskim Gimnazjum, w Saratowie ożenił się, a w Stawropolu urodziła się córka Jadwiga.

Po przyjeździe w 1922 roku do Polski dostał pracę w Lublinie, był kapelmistrzem orkiestry dętej w policji, a wieczorami grywał m. In. W kinie „Apollo” przy ul. Szpitalnej, kinie „Wenus”. Kina wówczas były nieme i filmy miały podkład muzyczny. Bolesław Wolski grał na pianinie w duecie między innymi, ze skrzypkiem Stefanem Rachoniem, który w latach późniejszych stworzył orkiestrę Polskiego Radia.

W 1932 roku Bolesław Wolski przeniósł się do Pionek, gdyż po wprowadzeniu filmów udźwiękowionych zarobki znacznie zmalały. W Pionkach prowadził orkiestrę dętą, symfoniczną, rozrywkową, chór męski i mieszany. W 1939 roku nie chcąc pracować dla okupanta przeniósł się do Janowca, utrzymując rodzinę z pracy na roli, handlu i lekcji gry na pianinie.

Po wojnie natychmiast wrócił do Pionek, organizując od podstaw życie muzyczne. Został m.in. zatrudniony na stanowisko kapelmistrza orkiestry dętej, chóru, profesora muzyki w Gimnazjum. Żona jego Walentyna zaraz po wojnie zorganizowała w Kasynie stołówkę. Za pracę zawodową i społeczna został odznaczony srebrnym krzyżem zasługi. Zmarł w 1966 roku.

Wojskowy lekarz-Tadeusz Rękas

Pan dr Tadeusz Rękas syn Zofii i Pawła, urodził się 21 listopada 1934 roku w Wólce Tanewskiej gm. Ulanów, województwo Podkarpackie w rodzinie chłopskiej. Będąc w klasie maturalnej liceum równocześnie ukończył roczny kurs pedagogiczny, który uprawniał wówczas do nauczania w szkołach podstawowych. Sentyment do wojska sprawił, że w 1954 roku złożył dokumenty na Wydział Lekarski Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi. Po odbyciu stażu przed dyplomowego w Wojskowym Klinicznym Szpitalu we Wrocławiu, otrzymał 20 lutego 1961 roku Dyplom Lekarski nr 248.

Po rocznym stażu podyplomowym otrzymał przydział do formacji lotniczej Wojska Polskiego jak o lekarz Pułku i starszy lekarz Pułku w Wyższej Szkole Oficerskiej Sił Powietrznych w Dęblinie, gdzie służył od kwietnia 1962 roku do 31 grudnia 1964 roku w stopniu porucznika. W tym czasie pod opieką lekarską dr Tadeusza Rękasa pozostawał podchorąży Szkoły Lotniczej Mirosław Hermaszewski późniejszy kosmonauta.

27 listopada 1971 roku po odbyciu stażu klinicznego w Klinice Okulistyki Wojskowej Akademii Medycznej w Warszawie zdał egzamin drugiego stopnia z okulistyki.

W Pionkach rozpoczął pracę od 1 grudnia 1966 roku w Miejskim Ośrodku Zdrowia w Poradni Okulistycznej , zatrudniony wówczas przez Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Kozienicach, a następnie od 1991 roku pracował w Poradni Okulistycznej SPZZOZ przy ul. Sienkiewicza. Pan dr Tadeusz Rękas od tamtej pory nieprzerwanie przez 43 lata leczy mieszkańców Pionek i regionu.