Życzenia i kwiaty dla dyrektora szkoły oraz nauczycieli wręczyli Piotr Kacprzak, zastępca dyrektora ds. gospodarki leśnej RDLP w Radomiu oraz Marek Miazga, nadleśniczy Nadleśnictwa Zagnańsk.

Aby wykonywać zawód leśnika, trzeba mieć zamiłowanie do lasu i zdobyć odpowiednie wykształcenie. Warto wspomnieć, że w regionie funkcjonowały i funkcjonują nadal jedne z najlepszych szkół leśnych w Polsce.

Od 1968 roku kadra dla tutejszych lasów kształci się w dużej części w Zespole Szkół Leśnych im. Romana Gesinga w Zagnańsku. To najważniejsza dziś szkoła leśna na terenie RDLP w Radomiu. Jest jedną z jedenastu szkół leśnych, dla której organem prowadzącym jest Minister Środowiska. Szkoła powstała w 1967 roku na mocy zarządzenia Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego, którym wtedy był Roman Gesing. Pierwsze zajęcia odbyły się od 1968 roku. W obecnych czasach uczniowie oprócz zajęć teoretycznych odbywają szkolenia praktyczne, m.in. z wykorzystaniem trenażera leśnego żurawia załadowczego, przechodzą kurs prawa jazdy kategorii T i kurs operatora piły spalinowej. W szkole działają koła zainteresowań: dendrologiczne, arborystyczne i pilarzy oraz sekcje sokolnicza i sygnalistów. Zajęcia praktyczne i praktyki zawodowe są prowadzone głównie w nadleśnictwach Zagnańsk i Stąporków oraz innych nadleśnictwach Leśnego Kompleksu Promocyjnego Puszcza Świętokrzyska i w Świętokrzyskim Parku Narodowym.

Ważna dla leśników jest też Szkoła Drzewna i Leśna w Garbatce-Letnisku, której historia sięga 1948 roku. Istotnym profilem kształcenia są tu kierunki związane z obróbką drewna i rzemiosłem. Leśnicy współpracują ze szkołą, a obecnie trwają prace nad budową nowej siedziby. Zespół Szkół Drzewnych i Leśnych im. Jana Kochanowskiego w Garbatce-Letnisku oferuje kształcenie w zawodach technik leśnik lub technik technologii drewna, zawodowe kursy stolarskie, leśne, tapicerskie i ciesielskie, a także prowadzi wakacyjne warsztaty rzemiosła i sztuki: snycerskie, wikliniarskie, ikonopisania i pozłotnictwa. Od 12 lat odbywa się tu międzynarodowy plener „Puszcza Kozienicka inspiracje”, któremu patronuje Dyrektor RDLP w Radomiu.

Warto wspomnieć też o dawniej istniejących szkołach leśnych. To Szkoła Praktyczna w Siekiernie będąca terenową placówką Szkoły Szczególnej Leśnictwa przy Uniwersytecie Warszawskim (siedziba ówczesnego Leśnictwa Bodzentyn). Została tu przeniesiona w 1826 r. z Lubochni do Siekierna i mimo wspaniałych planów rozbudowy zlikwidowana została w 1832 r. wskutek udziału terenowej kadry leśnej w powstaniu listopadowym. Staraniem Polskiego Towarzystwa Leśnego został ufundowany w 1968 r.  w Siekiernie obelisk upamiętniający funkcjonowanie szkoły, a w Archiwum Państwowym w Radomiu można obejrzeć plany rozbudowy, w tym o rozległy ogród leśno-botaniczny.

Kolejna szkoła to Niższa Szkoła Leśna w Suchedniowie utworzona w 1902 roku. Nazywana była też Szkołą Konduktorów Leśnych. Z założenia przeznaczona była dla kształcenia Rosjan, lecz po rewolucji 1905-1907 stała się dostępna również dla Polaków. Po zakończeniu I wojny światowej polscy leśnicy wykształceni w tej szkole zostali pracownikami polskiej administracji leśnej. Funkcjonowała ona do 1914 roku i ukończyło ją 105 osób.

Po II wojnie światowej brak było wyszkolonej kadry leśnej na stanowisku gajowego, stąd też została założona w Baryczy szkoła leśna kształcąca kandydatów mających w przyszłości pracować na tym stanowisku. Funkcjonowała w latach 1960-1972 pod różnymi nazwami, ukończyło ją kilkuset leśników.

Warto wspomnieć, że w latach 1947-1953 w Suchej koło Białobrzegów funkcjonował Leśny Ośrodek Szkoleniowy szkolący w systemie 4-miesięcznym kandydatów na stanowiska leśniczych. Jeden kurs przeznaczony był tylko dla kobiet. Pojedyncze kursy szkoliły także osoby na stanowiska głównych księgowych.

Leśnicy życzą dziś wszystkim nauczycielom, a także edukatorom leśnym pasji, zaangażowania, satysfakcji, a przede wszystkim wytrwałości.