W środę w hali sportowej zostały dokończone obrady Walnego Zgromadzenia członków Klubu Sportowego Proch. Tym razem nie uczestniczył w nich żaden przedstawiciel miasta. Było za to liczne grono sympatyków, piłkarze i kibice.

Głównym celem zebrania miało być wybranie nowych członków zarządu w miejsce tych, którzy podali się do dymisji. Nie udało się jednak tego dokonać, bo po prostu nie było chętnych.

- W tym momencie Proch nie ma władz, a to oznacza, że nie ma żadnej działalności klubu. Nie mamy drużyny, nie ma kto jej zgłosić do rozgrywek – mówi prezes klubu.

Piłkarskie rozgrywki radomskiej ligi okręgowej z udziałem drużyny Prochu Pionki ruszają już za nieco ponad miesiąc. Obecnie klub nie ma piłkarzy, nie ma trenera, nie ma też działaczy, którzy zajęliby się całą organizacją. Krótko mówiąc nie ma niczego.

Na zebraniu nie byli obecni przedstawiciele miasta. Jak przekazał jeden z członków zarządu, burmistrz Janeczek zapewniał go, że na rundę jesienną klub może liczyć na umowę dla trenera na kolejne pół roku i transport na mecze wyjazdowe dla drużyn młodzieżowych. O konkretnej pomocy finansowej nie było ani słowa.

Od redakcji: Nie spodziewałem się, że kiedyś będę musiał pisać taki tekst. Najbardziej kuriozalne jest to, że wiele osób zapewnia, że chce dobra klubu. Od burmistrza, przez radnych aż do kibiców. Pytając każdego, nikt nie powie, że źle życzy Prochowi, tylko mu sprzyja i chce pomagać. To teraz można tylko zapytać o jedno. Skoro jest tak dobrze, to dlaczego jest tak źle. Klub Sportowy, który podniósł się ze zgliszczy II wojny światowej, przetrwał zmiany ustrojowe i upadek swojego głównego sponsora, czyli zakładów zbrojeniowych Pronit, ma teraz upaść po 87 latach działalności? Do wielu osób wciąż to nie dociera. Wiele osób nie może tego zrozumieć i odbiera to jako żart. W tym momencie tylko malutki krok dzieli od tego, żeby KS Proch zniknął ze sportowej mapy Polski. Potem pewnie zacznie się szukanie winnych. Może jakieś polowanie na czarownice. Tylko co z tego? Co powiedzieć setkom kibiców, dla których niedzielny mecz był jedyną rozrywką w Pionkach? Co powiedzieć setkom sympatyków rozsianych po całej Polsce i Europie, którzy zawsze czekali na doniesienia ze Sportowej. Co powiedzieć 16-letnim juniorom, którzy kilka tygodni temu awansowali do grona najlepszych piłkarskich drużyn swojego rocznika na Mazowszu? Co im wszystkim powiedzieć? Chcieliśmy dobrze, ale wyszło jak zawsze. Na koniec napiszę pewną oczywistą oczywistość. Zburzyć coś jest bardzo łatwo. Odbudować to nieraz niesamowicie trudne zadanie. Ku przestrodze wszystkich. /Jakub Wojtaszewski/